|
Spitsbergen deel 14 |
|
8 Juli 2003: We hebben de hele nacht gevaren om Varsolbukta te bereiken. Varsolbukta ligt ten Zuiden van Longyearbyen. Toen ik 's morgens wakker werd en naar buiten keek zag het weer er niet erg mooi uit. Het was erg mistig. We hebben eerst een heerlijk uitgebreid ontbijtbuffet genuttigd. Vervolgens maakten we ons klaar om met de zodiak aan land te gaan. Aangezien er voor de kust veel rotsen vlak onder de oppervlakte zaten moesten we met een grote bocht omvaren om aan de kant te komen. We voeren langs prachtige kleine rotseilandjes met daarop broedende brandganzen, grote burgemeesters en grote mantelmeeuwen. De grote mantelmeeuw was weer een nieuwe soort voor ons op Spitsbergen (ze broeden maar op een paar locaties). 
Varsolbukta (met restanten van mijnbouw)Toen we de kust naderden klaarde de mist al op en zagen we dat het een prachtige dag werd. De locatie was werkelijk adembenemend mooi en ik denk dat het tot dan toe de mooiste plaats was waar ik ooit geweest ben. De prachtige blauwe zee met de vele rotseilandjes en dan de vlakke kust die overgaat in een steile berghelling met bovenop de birdcliffs. Door de uitwerpselen van de vogels (nutriënten) groeien er veel planten op de helling, wat prachtige groene banen oplevert. Dan de mooie blauwe lucht erboven met enkele wolkjes. En om het geheel af te maken een aantal verlaten mijnkarretjes die het landschap een extra dimensie geven.  Close up van de Svalbard Poppy Eenmaal aan land zochten we een geschikte locatie voor onze experimenten. We hebben gekeken naar de leeftijdsopbouw van de Svalbard poppy. Op de foto een close-up van de prachtige bloemen van deze plant.  Kleine jager Al snel ontdekten we dat er een paartje kleine jagers rondvloog. Ze waren erg onrustig dus waarschijnlijk hadden ze een nest met eieren of jongen. Kleine jagers hebben 2 strategieën om je bij het nest weg te krijgen. De eerste is je aanvallen met duikvluchten naar je hoofd. De tweede is doen alsof ze gewond zijn. Het ziet er erg grappig uit als je zo'n machtige vogel zo knullig over de grond ziet kruipen. Later ontdekten we dat ze vlakbij een nest hadden met 1 ei. Ik heb erg veel foto's van deze twee kleine jagers gemaakt, meer foto's zullen later nog volgen. |
 Varsolbukta Een van de medestudenten heeft in Varsolbukta onderzoek gedaan naar ganzen. Op de foto hierboven zie je het huisje waarin ze 6 weken heeft gezeten samen met een field-assistent. Het was nog vroeg in het seizoen en Varsolbukta is dan een vrij gevaarlijke plaats omdat er regelmatig ijsberen langskomen. Ze zijn zelf (gelukkig) geen ijsberen tegengekomen in die 6 weken.  Rendier Na ons veldwerk hebben we een kleine wandeling gemaakt. Er zaten erg veel rendieren in dit gebied. Na een half uurtje lopen namen we pauze om iets te eten. Toen kwam er een zeer nieuwsgierig rendier naar ons toe gelopen. Het rendier zag er een beetje sullig uit met grote uitpuilende ogen.  Rendier Toen ik richting de grote groep rendieren liep om wat foto's te maken ontdekten we dat er een jong rendiertje tussen liep. Hij viel ons pas op toen hij plots begon te schreeuwen om zijn moeder. Het blijft toch prachtig om zo dicht bij de wilde dieren te kunnen komen. Of nog mooier, de wilde dieren komen gewoon naar jou toe!  Varsolbukta Op de terugweg zagen we nog 2 jonge grote burgemeesters zitten op een rotseilandje. Het uitzicht was prachtig en het was moeilijk om zo een mooie plaats te verlaten. Maar we moesten vertrekken omdat we een heel eind naar het Noorden moesten varen. Op deze route zouden we kans maken op walrussen, dus vertrokken we vol hoop. |
